16 juni 2022
Yune mocht vandaag voor de laatste keer trakteren op de basisschool/lagere school.
Ze had het helemaal zelf geregeld; ze wilde cupcakes met botercrème en versiering.
Recept uitgezocht,
naar de winkel gegaan, gebakken en versierd.
Mijn enige taak was ze weg en koel zetten.
En een beetje meehelpen de keuken weer keuken te laten worden.
Ik nam mijn taak natuurlijk uiterst serieus.
Maar toen de koelkast in de garage vol bleek en ik met de cupcakes terug naar de keuken moest,
Viel mij de bodem onder de deksel uit…
Daar lagen een aantal cupcakes op de grond.
Ik durfde het bijna niet tegen Yune te zeggen.
Het was al laat, dus tijd om naar de winkel te gaan en nieuwe te bakken was er niet….
Gelukkig hadden we nog reserve cupcakes en hebben we er een aantal zonder schade kunnen redden.
Het leken er genoeg.
Maar zo mooi als eerst waren ze niet meer.
Vanmorgen bracht ik haar met de cupcakes naar school.
Toen ze thuiskwam vroeg ik hoe het trakteren was gegaan…
Niet goed, ze had gehuild want het bleken er toch te weinig.
Ik snapte er niks van.
We hadden ze toch geteld!
Ze kwam er 12 tekort.
Dan hadden we ons toch wel grandioos vergist.
Dit was wel heel sneu…ook dit nog. Gelukkig hadden de kinderen onderling gedeeld en was het wel lekker.
“Of”, zei Nynthe “Ligt er misschien nog een lading in de koelkast?”
En jawel hoor,
ik was vergeten dat ik ze nu over 4 borden had verdeeld 
De laatste 12 cupcakes lagen nog gewoon in de koelkast.
Achteraf konden we er wel om lachen.
De kracht van Yune en mij?
We baalden als een stekker,
hebben er een paar traantjes om gelaten,
boos waren we ook,
maar daarna was er weer actie en door, want veranderen konden we dit toch niet!
En morgen kunnen ze de cupcakes nog eens delen op school
𝙒𝙞𝙡 𝙟𝙚 𝙢𝙚𝙚𝙧 𝙫𝙖𝙣 𝙙𝙞𝙚 𝙩𝙞𝙥𝙨 𝙤𝙫𝙚𝙧 𝙪𝙞𝙩𝙚𝙞𝙣𝙙𝙚𝙡𝙞𝙟𝙠 𝙥𝙤𝙨𝙞𝙩𝙞𝙚𝙛 𝙗𝙡𝙞𝙟𝙫𝙚𝙣 𝙞𝙣 𝙚𝙚𝙣 𝙨𝙞𝙩𝙪𝙖𝙩𝙞𝙚 𝙙𝙞𝙚 𝙟𝙚 𝙩𝙤𝙘𝙝 𝙣𝙞𝙚𝙩 𝙠𝙪𝙣𝙩 𝙫𝙚𝙧𝙖𝙣𝙙𝙚𝙧𝙚𝙣?
Liefs Bianca
