9 oktober 2022
Als je weet dat je partner, de papa/mama van je kinderen, ziek is en dood zal gaan
Of al overleden is…
Ik weet het nog goed, toen bij Paul, mijn inmiddels overleden man, de diagnose hersentumor gesteld werd.
Ik was 29, net bevallen van onze tweede dochter…
Ik had (helaas) al behoorlijk wat (negatieve) levenservaring.
Maar dit was nieuw voor mij.
Het duizelde me aan emoties.
Ik was sprakeloos, maar had wel 1001 vragen.
De meest overheersende was toch wel
𝙃𝙊𝙀? Hoe gaan we dit doen? Hoe ga í𝗸 dit doen? Hoe met de kinderen?
Ik vond mijn leven knap intens!
Plots was ik de vrouw van een zieke (terminale)/overleden partner
Mantelzorger
Moeder van twee meisjes met een zieke/dode papa
Schoondochter van schoonouders met zieke/overleden zoon…
En ook nog gewoon Bianca!
En dan moet je gezin ook nog draaiende blijven…
Ik moest er zijn!
Zeker voor mijn twee meisjes
Daar ging me niemand aan komen. Maar ook voor Paul, hij was tenslotte degene die ziek was en wist dat hij zijn meisjes niet volwassen zou zien worden.
Maar…
Wie zorgt er voor jou?
En hoe zorg je voor jezelf?
Hoe houd je hier grip op?
𝙃𝙚𝙧𝙠𝙚𝙣𝙗𝙖𝙖𝙧?
In mijn Masterclass:
𝙃𝙤𝙚 𝙝𝙤𝙪𝙙 𝙞𝙠 𝙢𝙚𝙯𝙚𝙡𝙛 𝙨𝙩𝙖𝙖𝙣𝙙𝙚 𝙞𝙣 𝙙𝙚𝙯𝙚 𝙬𝙞𝙧𝙬𝙖𝙧 𝙫𝙖𝙣 𝙚𝙢𝙤𝙩𝙞𝙚𝙨?
ⱽᵒᵒʳ ᵐᵃⁿⁿᵉⁿ/ᵛʳᵒᵘʷᵉⁿ, ᵈⁱᵉ ʰᵘⁿ ᵖᵃʳᵗⁿᵉʳ, ᵖᵃᵖᵃ/ᵐᵃᵐᵃ ᵛᵃⁿ ʰᵘⁿ ᵏⁱⁿᵈᵉʳᵉⁿ ᵍᵃᵃⁿ ᵛᵉʳˡⁱᵉᶻᵉⁿ ᵒᶠ ʰᵉᵇᵇᵉⁿ ᵛᵉʳˡᵒʳᵉⁿ ᵃᵃⁿ ᵉᵉⁿ ᵒⁿᵍᵉⁿᵉᵉˢˡⁱʲᵏᵉ ᶻⁱᵉᵏᵗᵉ
Op di 11 okt, 19.30
Leer ik je in 7 stappen:
Om grip te krijgen op deze situatie
Dat alle emoties er mogen zijn
Hoe je je kwetsbare kinderen, die je het liefst tegen alles in de wereld wilt beschermen, toch ook bij dit verdriet kunt/moet betrekken
En zij door jou ook grip krijgen op deze situatie
Hoe je als (alleenstaande) ouder naast je verdriet alle ballen in de lucht kunt houden
Hoe het leefbaar blijft
Je hoeft dit niet alleen te doen!
Elke emotie is goed!
Want wie zegt wát jij en hóe jij je moet voelen in deze situatie…
Dat is een complete wirwar.
Neem gerust contact met me op.
Liefs Bianca