17 juni 2022
Eh nee, echt niet…
Want ik baalde vanmorgen met hoofdletter B toen ik positief op Corona testte…
Mijn dagje Wellness met mijn beste vriendin, eindelijk bijkletsen en morgen een dagje strand met mijn gezin, waar ik me zo op verheugd had, gingen aan mijn neus voorbij.
Gisteren testte ik nog negatief, terwijl er toen ook al verdachte symptomen waren. Keelpijn, misselijk met vlagen en spierpijn.
Maar als ik spierpijn voel, raak ik niet meteen in paniek.
Dat hoort nu eenmaal bij mijn reuma.
Het was te verklaren en ik testte tenslotte negatief.
Maar de keelpijn trok niet bij, dus vanmorgen voordat ik naar de Wellness zou vertrekken toch maar even een test…I I dus…
Och ja als het bij die keelpijn blijft. Maar dat is nu al een utopie.
De spierpijn is al verergerd,
de vermoeidheid al toegeslagen.
En het hoesten met de hoofdpijn neemt ook toe.
Klinkt als een griepje, niks aan de hand toch, gewoon even uitzieken…
Bij de meeste van onze leeftijd is dat ook zo.
Echter laat ík nu nét tot de risicogroep behoren en mochten de klachten verergeren moet ik tijdelijk stoppen met mijn medicijnen waar ik niet zonder kan.
Ik baal voor mezelf, maar nog meer voor onze kinderen.
Die mogen het echt niet krijgen nu, die zitten midden in hun proefwerkweek.
Rich mag het ook niet krijgen nu, want dan kunnen we niet bij de diploma-uitreiking van Rens zijn.
En dan de paniek van de meiden, die meteen al een stapje verder denken en al bang zijn dat ik in het ziekenhuis kom en vervolgens misschien wel doodga en hier misschien wel weg moeten.
Dan kan ik ook niks positiefs bedenken,
dan hen te vertellen dat we de dag nemen zoals hij komt
en we handelen naar wat er op dat moment speelt.
Op de feiten vooruit lopen heeft geen zin,
dan voelen we ons al slecht terwijl dat (nog) niet nodig hoeft te zijn.
En voor de rest mag je er vanuit gaan dat mama het goed regelt.
Meestal werkt dit wel.
Toch nog iets positiefs? Ik lig wel in de tuin nu 
Keep you posted
Liefs Bianca
