1 december 2022
De week van 1dec…
Een week van vanalles en nog wat
De verjaardag van mijn beste vriendin
Bezoek aan de oogarts…
Net bevallen, we sliepen nog geen hele nachten door en Paul had daar behoorlijk last van;
Geprikkeld, slecht gehumeurd, gestresseerd, maar ook slecht zicht, dubbel zicht, grote ruimtes overvielen hem en niet weten of zijn contract verlengd ging worden hielp daar ook niet aan mee.
Ik dacht dat Paul langzaam tegen een burn out aan zat.
Toevallig was dit twee jaar eerder met de geboorte van de oudste precies hetzelfde. Met uitzondering van het dubbel zicht. Maar toen zij een half jaar oud was, Paul een nieuwe baan had en we de nachten weer door sliepen en daardoor ook met Paul weer goed ging, ging ik er vanuit dat dit ook nu wel weer goed ging komen…
Al was het dubbel zicht wel een extra zorg, want ik wilde niet ons gezin in mijn eentje moeten gaan draaien, omdat Paul perse wilde auto rijden en niet zeker wist welke van de twee auto’s voor hem de echte was.
Dus carpoolen en taxi mama werd geregeld.
Tijdens de contract bespreking werd duidelijk dat het contract niet verlengd ging worden.
Ik adviseerde Paul om zich ziek te melden en een afspraak bij de huisarts te maken, om de burnout te laten bevestigen.
Echter wilde de huisarts hem ook even langs de neuroloog hebben.
We waren optimistisch: “Dan ben je tenminste helemaal nagekeken.” De alarmbellen die afgingen omdat we overmorgen al terecht konden, negeerden we.
1dec gingen we naar de neuroloog.
De jongste mee i.v.m. borstvoeding en de oudste bij opa en oma, die wist dat we naar de oogarts moesten, want daar stond die dag toevallig ook nog een afspraak gepland voor Pauls slechte zicht.
De neuroloog wilde Paul voor de zekerheid ook nog even in de scan hebben. We mochten meteen doorlopen en als we klaar waren, mochten we meteen terug voor de uitslag. Ook nu negeerden we de alarmbellen. “Dan ben je van binnen en van buiten nagekeken.”
“Het is niet goed, er zit een tumor in je rechterhersenhelft, die moet er uit en ik wil je eigenlijk nu hier houden.”
“Maar we hebben er nog een thuis!”
En hoe vertel je dat aan een peuter van 2?
Wordt vervolgd..
