23 november 2022
Deze keer over de ontwikkeling van 12-14 jarigen die te maken hebben met verlies.
Ook zij hebben grote moeite met het uiten, herkennen en erkennen van de emoties die als een storm in hun binnenste rondraast.
Maar dat die emoties er zijn, dat is een ding dat zeker is.
Als gewone puber hebben ze dat al, laat staan, als ze tegelijkertijd ook nog eens zo’n groot verlies meedragen…
En dat kan zich uiten in het opzoeken van de confrontatie met de andere ouder…
Als ouder doe je er op zo’n moment het beste aan door juist niet de strijd aan te gaan, niet te gaan discussiëren of op je strepen te gaan staan. Maar zorg voor rust. Laat hem/haar uitrazen.
Zeker nu je weet dat deze manier van reageren voortkomt uit onmacht en emoties…pijn, gemis, verdriet,…
Wat niet wil zeggen dat je geen grenzen mag stellen, of het er niet over mag hebben, over deze niet wenselijke confrontatie…
Maar doe dat op een ander moment, als de rust is wedergekeerd.
Absoluut niet in het heetst van de strijd, want op dat moment staan ze niet open voor feedback, dat is dan alleen maar olie op het vuur… En dat is juist niet wat je wil.
Vraag je bij het reageren op je puber af, wat wil je bereiken en hoe bereik je dat het snelst, Zonder dat jij als moeder/vader moet inleveren,
Zonder dat je kind moet inleveren.
Zonder machtstrijd…
Ze bereiken nu een leeftijd dat ze steeds gelijkwaardiger aan je gaan worden, waarbij volwassen gesprekken steeds meer mogelijk gaan worden. Met hulp van jou.
En dan heeft deze leeftijd ook zeker weten zijn charmes.
Wil je hier hulp bij? Stuur dan een berichtje of maak via de link in bio een afspraak voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek,
waarbij ik je meteen op weg help.
