26-05-2023
Als je als alleenstaande ouder achterblijft na het overlijden van je partner
Dan heb je niet nogal met wat zaken te dealen:
Je hebt verdriet om het verlies van je partner.
Verdriet om het verlies van de papa/mama van je kinderen
Je voelt en ziet het verdriet van je kinderen om het verlies van hun papa/mama
Je maakt je zorgen of je het wel goed doet.
Je moet alle belangrijke beslissingen in je eentje nemen en alle knopen in je eentje doorhakken.
En ook alle zaken rondom de opvoeding mag je in je eentje doen.
Daarbij moet je alle ballen van werk, school, huishouden en clubjes in je eentje hoog zien te houden.
En of dat niet energie genoeg kost, je kinderen lijken feilloos jouw zwakke plek te vinden; net op het moment dat jij moe bent, een verdrietige dag hebt, je dag niet hebt, geprikkeld bent, futloos bent,….
Lijken zij elkaar de hele dag wel in de haren te vliegen, met jou de discussie over alles aan te willen gaan, zelfs de kleinste dingen, niet te luisteren, een grote mond te hebben, onverschillig te zijn, een jengeldag te hebben, niets goed te zijn,…
En voor je het weet, ben je tegen ze uitgevlogen, schreeuw je, zeg je dingen waar je achteraf spijt van je hebt, of doe je gewoon helemaal niets meer. En zit je ‘s avonds met een enorm schuldgevoel op de bank. Je voelt je zo verdrietig en alleen. Je bedoelde het niet zo en je mist je partner enorm, die hier wel raad mee wist. Die wel engelengeduld had, die met een grapje het ijs wist te breken.
Terwijl jij zó je best doet om er voor ze te zijn, hen alles te geven wat ze nodig hebben, ze zijn ten slotte ook hun papa/mama verloren, zó je best doet om ze overal op tijd te krijgen, zó je best doet, maar zij lijken het nóg niet te zien en niet te waarderen, sterker nog, zó je best doen, lijkt op dit moment averechts te werken.
Lieve papa/mama,
Natuurlijk bedoel je het niet zo! En je doet hartstikke je best! Jij bent naast dat je papa/mama bent, ook nog gewoon mens. Die rouwt om zijn/haar partner, om zijn/haar gezin dat er niet meer is, om de toekomst die er niet meer is. Je kunt niet de hele dag perfect zijn.
Maar net zoals jij gewoon mens bent, zijn jouw kinderen dat ook. En ook jouw kinderen zijn in de rouw. En bedoelen zij het ook niet zo. Wel voelen ze feilloos aan wat voor een dag dat jij hebt en spiegelen ze met hun gedrag, jouw gevoel. Ze laten zien waar jullie eigenlijk allemaal zo veel behoefte aan hebben; Rust, ruimte en de veiligheid en de toestemming dat alle gevoelens er mogen zijn.
Echter hebben jullie samen nóg niet gevonden welke ‘muziek’ voor jullie de juiste is. Die jullie beiden begrijpen en verstaan. Die bij jullie beiden past. Het lijkt wel alsof ieder nu nog op zijn eigen fm frequentie zit.
Met de nadruk op nóg niet. Want ook voor jullie bestaat dat radiostation waar de muziek van jullie beiden gedraaid wordt. Het is alleen nog even zoeken en afstemmen op de juiste frequentie.
En daar wil en kan ik je bij helpen. Als leerkracht ken ik de ontwikkeling van kinderen als geen ander. En weet ik wat je kunt doen, zodat jouw kinderen zich gezien en gehoord voelen en jij de rust krijgt die je verdient. Waardoor jullie allemaal aan jullie rouwproces toekomen. Tevens ben ik zelf ook al bijna 8 jaar weduw-ouder en heb ik twee pubermeiden, waar het heel erg goed mee gaat, omdat we al jaren meestal op de juiste frequentie zitten. Maar ook wij hebben onze mindere dagen en soms is het dan weer even afstemmen en fine tunen. Hoe? Dat leer ik je met alle liefde.
Lieve papa/mama,
Je bent welkom in mijn praktijk, zelf of met je kinderen, of alleen je kinderen… wat bij jullie past.. Datgene om het juiste radiostation voor jullie allen te vinden.
Liefs Bianca
