27 mei 2024
Vorige week deelde ik mijn laatste blog voor Ik mis je.nl. In dat blog vroeg ik me af of je ook Té zelfstandig kunt zijn, te snel in de praktische modus kunt schieten en te snel problemen oplost, terwijl je eigenlijk behoefte hebt aan een arm om je heen en iemand die zegt “Het komt wel goed.” En of dit een gevolg is van te lang zorgen en weduwe zijn.
De reacties op dit blog waren niet bij te houden. Heel veel weduwes, weduwnaars, maar ook mensen die een ander verlies hebben doorgemaakt en daardoor veel voor zichzelf hebben moeten zorgen, herkenden zichzelf enorm in dit blog. En ik kreeg meteen de achterliggende vraag terug? “Hoe kom ik hieruit?”
Dat heb ik mezelf ook wel al een tijdje afgevraagd en ik ben er ook nog niet altijd. Want soms val ik nog in dezelfde valkuil. Maar dat ik het herken zorgt voor beweging in de verandering.
Ten eerste is het waarnemen dat we dit nog steeds doen. We zijn op het moment dat het leven dat van ons vroeg, in de overlevingsstand gegaan. We moesten wel zorgen, handelen, problemen aanpakken en reageren op de situatie. Dit deden we om overeind te blijven, hierdoor hielden we dit vol. Want niemand deed dit voor ons. Dit noemen ze ook wel een copingstrategie; reageren om te overleven.
Nu dat de situatie iets rustiger is, in mijn geval een groot netwerk, een lieve vriend, een fijne relatie, kinderen die het goed en zelfstandig doen, oog naar de toekomst, mijn verlies en eerste liefde mee verweven, hoeven we eigenlijk niet zo meer te rennen en gestresst alle brandjes meteen te blussen. Want de brandjes die we nu moeten blussen zijn lang zo groot niet meer als waar we al mee gedeald hebben. Daarnaast zijn er ook nog andere mensen om die brandjes te blussen. We hoeven niet meer steeds te zorgen en ontzorgen.
Maar dat verschil ziet ons brein niet, als we het er niet van bewust maken. Ons brein registreert alleen dat brandje, herkent daar een bepaald (oud) gevoel bij; stress. En reageert vervolgens zoals het altijd gedaan heeft; oplossen, vooruit denken, reageren en handelen; probleem opgelost en uithuilen bij jezelf, als het al nog nodig is. Want dat heeft altijd zo gewerkt, dat is bekend, dat is veilig. En je brein denkt door dit bekende oude stress gevoel, dat het je weer moet beschermen, want dat heeft het destijds bij dat gevoel ook gedaan en dat werkte toen ook. Voor toen was het fijn, het gaf je houvast en grip, je had tenminste no ergens controle over. Echter nu dient het je niet meer. Het is eerder vermoeiend, uitputtend, verdrietig en eenzaam.
Door dit waar te nemen, zoals ook via de herkenning van mijn blog, worden we ons bewust van hoe wij handelen. En kunnen we ons er ook van bewust worden dat deze manier van handelen misschien wel niet meer hoeft. Door dit te signaleren, steeds wanneer dit gebeurt, op te merken en gaan herkennen, kunnen we onszelf een nieuwe manier van handelen aanleren, die beter bij de situatie van nu past. Want we hoeven niet meer te overleven, we hebben het al overleefd.
Dat is zeker niet makkelijk en het vergt wat oefening. Maar door het te signaleren, te voelen en te delen, krijg je die arm die je zo graag om je schouder wilt, kun je een stapje terug doen en anderen de kans geven om er voor je te zijn. Waardoor het minder eenzaam en verdrietig wordt.
Bedank je brein, dat je haar dankbaar bent voor hoe het je heeft beschermd, maar dat het nu niet meer nodig is en dat je het zelf gaat doen. Maar mocht het nodig zijn en je komt weer in zo’n situatie dan zal je je weer laten begeleiden.
En weet ook, sommige problemen zijn niet op te lossen, dan is waarnemen en je te realiseren dat het probleem er is, is genoeg om voor dat moment je brein gerust te stellen. Ook voor deze geldt: signaleren, waarnemen, voelen en delen.
Wil je hier samen over sparren? Liever dit met een ervaringsdeskundige delen? Dit samen ontdekken en onder begeleiding gaan oefenen?
Maak dan een afspraak
Ik kijk graag met je mee. In een veilige omgeving, mag jij eindelijk open zijn naar jezelf.
Liefs,
Bianca
#rouw #verlies #coach # kindercoach #leerkracht # trainer #blogger #spreker #weduwe #alleenstaandeouder
