Wanneer iemand een dierbare heeft verloren, levenslang moet missen, en een speciale datum nadert, dan kunnen die dagen vóór die speciale datum en de dagen er na, ook zwaar voelen.
Het tegen de datum aanhikken, wetende wat komen gaat; vandaag zouden we eigenlijk zoveel jaar getrouwd, vandaag zou eigenlijk zoveel jaar worden, vandaag zoveel jaar geleden werd je ziek, vandaag zoveel jaar geleden blies je je laatste adem uit, vandaag….
Soms zit die datum al in je lijf en hoofd, zonder dat je er zelf bewust mee bezig was…
Voel je je onverklaarbaar meer moe, prikkelbaar, buikpijn, hoofdpijn, emotioneel…
Mijn dochter heeft jarenlang vóór de periode van Sinterklaas, buikpijn gehad. Soms echt gepaard met een virus, soms ook gewoon buikpijn zonder verklaring…Al wist ik, dit is tot twee keer toe de periode geweest dat haar papa ziek werd.
Inmiddels weten we dit en benoemen we dit ook zo. “Ja, dit is weer de tijd dat papa ziek werd en we weten dat deze periode zich bij jou uit in buikpijn.” Door het alleen al te benoemen, mag het er zijn. Mogen we weer even stilstaan bij die niet leuke, oneerlijke periode.
Natuurlijk alle medische zaken wel uitgesloten.
En biedt dit ook weer kansen voor iets moois. Degene die we missen mag herinnerd worden, er weer even zijn, met alles er op en er aan. Ook herinneringen dragen bij aan een rouwproces dat er mag zijn.
Als ik weet dat iemand een speciale datum nadert, dan wens ik degene een mooie herinneringsdag. Niet zelf verzonnen, maar ben mijn beste vriend zeer dankbaar voor deze uitspraak.
Zo hadden wij dit weekend, een weekend vol herinneringen;
Zaterdag 8 juli zou ik eigenlijk 18 jaar getrouwd zijn. In werkelijkheid waren het er 10.
En zondag 9 juli is mijn jongste dochter 13 geworden.
We hebben dan ook nog keihard gelachen om de herinnering dat Paul mijn trouwjurk al vies gemaakt had voordat we getrouwd waren;
In opdracht van de fotograaf spreidde Paul mijn jurk mooi uit voor de volgende foto. Echter had hij niet gezien dat hij de witte jurk heel mooi uitspreidde over de eendenpoep.
5 jaar en één dag later beviel ik van onze jongste dochter. Papa was trots en kon het aan, omdat hij tijdens de weeën gewoon nog even was gaan slapen, want nu kon het nog. Wanneer het echt echt was moest ik hem maar wakker maken. Het had niet veel gescheeld of ik was in de auto bevallen.
Ik wens jou op al die speciale datums ook mooie herinneringsdagen
Liefs,
Bianca
#rouw #verlies #coach
