22 mei 2022
Deze trof ik gisteren aan op de wc, net voordat ik naar bed ging. Niet precies deze, maar zo een. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om eerst een foto te maken en hem dan pas op te ruimen.
Toen we nog in Sittard woonden, kon je op het einde van de zomer de klok er op gelijk zetten; ’s Avonds als je tv keek, dan kroop ie daar, hoog over de witte muur. Altijd was Paul daar, mijn redder in nood, om deze zwarte vriend uit huis te zetten. Ik vroeg hem vaak: “Hoe moet dat als jij er niet meer bent, wie vangt dan de spinnen?” Ik moest maar op zoek naar een nieuwe spinnenvanger, zei hij dan altijd. Alsof het lot ermee speelde: Paul was amper een dag dood en lag thuis opgebaard. Ik zat ’s avonds nog even bij hem en daar kroop ie, ook zo’n grote zwarte. Ik vroeg me af wat ik zou doen: “Ga ik hem vangen, ga ik hem krampachtig in de gaten houden, laat ik hem zitten, of schakel ik de buren in, die zeiden dat ik voor alles dag/nacht mocht bellen?” Om nu al voor zoiets de buren in te schakelen vond ik wat ver gaan, want dan zou ik ze nog vaak moeten bellen. Dus met trillende benen probeerde ik hem te vangen. Dit lukte uiteraard niet. Heel snel kroop ie weg en dook onder de bank. Het gekke was, ik heb hem maar laten zitten zonder zelf in kramp te schieten. Maar toen de dag er na óók nog een kikker in de woonkamer zat en deze ook niet tot mijn favoriete diersoort behoort, vond ik dat ik genoeg getest was en heb ik de buren gebeld.
Inmiddels heb ik mijn nieuwe, lieve spinnenvanger 2.0 gevonden en geef ik zulke klusjes weer graag uit handen. Alle credits naar Rich Vanderhoven
mijn redder in nood gisteravond. En bij afwezigheid roep ik op zijn zonen
Voor welke hete vuren heb jij al gestaan?
