26 mei 2022
Een lieve buurman zei tegen me dat hij mijn posts nog altijd leest.
Het bizarre is dat wij op een paar weken na door hetzelfde verdriet zijn gegaan. Inclusief ziekteproces, afscheid nemen, uitvaart regelen, rouwproces en het leven weer oppakken. Al was mijn gezin een paar weken eerder aan de beurt. Onze kinderen zijn even oud.
Dat zorgde er wel voor dat hij gebruik kon maken van hetgeen ik al wist en zich niet alles zelf hoefde uit te zoeken. Met evengoed ruimte voor onderlinge verschillen.
Maar het zorgde vooral voor beiden voor herkenbaarheid in alle fasen van het verdriet en gemis. Zowel in het ziekteproces als het proces daarna. Eerlijk kunnen zijn en durven en mogen zeggen dat we eigenlijk ook wel opgelucht zijn.
Ik had toen al het gevoel dat ik voor mijn buurman echt iets heb kunnen betekenen. En hij ook voor mij.
Mijn buurman vertelde me dan ook dat hij nog steeds heel veel herkent in mijn berichtjes. Het geeft hem een flashback in de tijd. Toch geven deze flashbacks niet alleen maar gevoelens van verdriet, maar ook gevoelens van trots en dankbaarheid.
Hij vertelde me dat papa’s die dit meemaken, met hetzelfde verdriet dealen als de mama’s. Dat wist ik natuurlijk wel, want het was niet voor niks dat we zoveel in elkaar herkenden.
Hij hoopt dan ook dat veel papa’s iets hebben aan het lezen van mijn berichtjes.
Mijn vorige posts waren namelijk alleen gericht aan de mama’s. Gelukkig weet ik dat veel mannen zich daar niet veel van aantrekken en evengoed verder lezen als hun interesse gewekt is. Dat zie ik aan de reacties en likes op mijn posts.
Toch heeft het me wel aan het denken gezet en me doen realiseren dat ik mijzelf en al die lieve sterke papa’s tekort doe, wanneer ik me alleen maar blijf richten tot de mama’s. Want de praktische tips die je van mij krijgt zijn hanteerbaar voor iedereen. En iedereen verdient het om in dit lastige proces toch de rust, tijd en me-time te kunnen creëren.
Thnks lieve buurman, voor dit inzicht.
𝐖𝐚𝐧𝐭 𝐯𝐚𝐧𝐚𝐟 𝐧𝐮 𝐳𝐚𝐥 𝐢𝐤 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐛𝐞𝐫𝐢𝐜𝐡𝐭𝐣𝐞𝐬 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐦𝐞𝐞𝐫 𝐚𝐥𝐥𝐞𝐞𝐧 𝐭𝐨𝐭 𝐝𝐞 𝐦𝐚𝐦𝐚’𝐬 𝐫𝐢𝐜𝐡𝐭𝐞𝐧.
𝐃𝐮𝐬 𝐥𝐢𝐞𝐯𝐞 𝐬𝐭𝐞𝐫𝐤𝐞 𝐩𝐚𝐩𝐚’𝐬 𝐝𝐞𝐧𝐤 𝐣𝐞 𝐧𝐚 𝐡𝐞𝐭 𝐥𝐞𝐳𝐞𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐢𝐭 𝐛𝐞𝐫𝐢𝐜𝐡𝐭: “𝐇è𝐡è!!!”
𝐀𝐚𝐫𝐳𝐞𝐥 𝐝𝐚𝐧 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐨𝐦 𝐞𝐞𝐧 𝐩𝐛/𝐝𝐦 𝐭𝐞 𝐬𝐭𝐮𝐫𝐞𝐧 𝐨𝐟 𝐞𝐞𝐧 𝐫𝐞𝐚𝐜𝐭𝐢𝐞 𝐚𝐜𝐡𝐭𝐞𝐫 𝐭𝐞 𝐥𝐚𝐭𝐞𝐧, 𝐝𝐚𝐧 𝐤𝐢𝐣𝐤𝐞𝐧 𝐰𝐞 𝐬𝐚𝐦𝐞𝐧 𝐰𝐚𝐭 𝐢𝐤 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐣𝐞 𝐤𝐚𝐧 𝐛𝐞𝐭𝐞𝐤𝐞𝐧𝐞𝐧. 𝐄𝐧 𝐰𝐢𝐥 𝐣𝐞 𝐝𝐚𝐭 𝐢𝐤 𝐛𝐞𝐩𝐚𝐚𝐥𝐝𝐞 𝐨𝐧𝐝𝐞𝐫𝐰𝐞𝐫𝐩𝐞𝐧 𝐝𝐢𝐞 𝐧𝐨𝐠 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐚𝐚𝐧 𝐛𝐨𝐝 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐠𝐞𝐰𝐞𝐞𝐬𝐭 𝐛𝐞𝐬𝐩𝐫𝐞𝐞𝐤𝐛𝐚𝐚𝐫 𝐦𝐚𝐚𝐤, 𝐨𝐨𝐤 𝐝𝐚𝐧 𝐦𝐚𝐠 𝐣𝐞 𝐦𝐞 𝐚𝐥𝐭𝐢𝐣𝐝 𝐞𝐞𝐧 𝐩𝐛/𝐃𝐌 𝐬𝐭𝐮𝐫𝐞𝐧.
En natuurlijk geldt dat ook nog steeds voor die lieve sterke mama’s.
