24 juni 2022
iek worden,
ongeneeslijk ziek,
zo ziek dat mijn meiden zowel zonder vader, als zonder moeder moeten opgroeien.
Dat Rich door hetzelfde proces moet als ik met Paul.
Die dat met net zoveel liefde zal doen als ik voor Paul.
Maar ik weet ook wat voor een energie dat kost,
welke gedachten er door je hoofd gaan als je er 24/7 inzit.
Dat je uiteindelijk opgelucht bent wanneer dat voorbij is.
Ik zou het vreselijk vinden als míj dat overkomt, ík in de positie kom van patiënt, wetende wat door het hoofd van de ander gaat, omdat ik die ander ooit was.
Egoïstisch?
Denk het niet.
Eerder voortvloeiend uit angst, omdat ik al zoveel verloren heb.
Houd je daardoor minder van je partner?
Absoluut niet!
Je bent verdrietig dat het leven anders is geworden, dat je daar al vroegtijdig afscheid van moet nemen.
Je bent verdrietig dat de persoon waar je het meest van houdt, pijn heeft en lijdt.
Jij en je gezin lijden mee.
Als dat proces voorbij is,
dan mag je opgelucht zijn dat het lijden gestopt is.
Dat de angst van
“Wat zullen we vandaag aantreffen?” voorbij is.
Want die angst zit diep!
Nog steeds reageer ik op bepaalde geluiden.
Nu ren ik niet voor ieder kwaaltje naar de dokter,
leef ik echt niet zó gezond om maar iets van een infectie te voorkomen.
We leven gezond en verstandig.
Maar vooral…We LEVEN het leven.
Als mijn gedachten met mij op de loop gaan…
Dan spreek ik ze hardop uit,
laat ik me door Rich gerust stellen, (dit is gelukkig niet wekelijks 
)
en kijk ik het een paar dagen aan,
meestal verdwijnen de klachten vanzelf.
Zo niet,
maak ik alsnog een afspraak bij de dokter,
zodat ik niet tegen mezelf hoef te zeggen…”Had ik maar…”
In de tussentijd lukt het om het van me af te laten glijden.
Ik heb dat moeten leren.
Ik kon daar vroeger behoorlijk in doordraven.
En kan ik goed oefenen op Nynthe;
zij is ook zo’n piekeraar.
Met haar gaan de gedachten ook regelmatig op de loop.
Ik geef haar tips hoe ze zichzelf gerust kan stellen, zonder dat ze daarbij steeds afhankelijk is van mij.
De adviezen die ik haar geef werken.
Ik zou dus gek zijn ze niet op mezelf toe te passen.
En als je wil, leer ik dat jou!
Liefs Bianca
