20 augustus 2022
𝐇𝐎𝐑𝐑𝐎𝐑𝐕𝐀𝐊𝐀𝐍𝐓𝐈𝐄 𝐝𝐞𝐞𝐥 𝟔
Nadat ik Pauls rug gekoeld had, maakten we ons op voor het avondeten.
Van deze val hadden de meiden weinig meegekregen.
Al wisten ze dat papa vaker viel, dat kwam door het bolletje in zijn hoofd wat precies op de plek dat er voor zorgde dat je kon bewegen zat.
Op weg naar het restaurant omzeilde ik de fotograaf met een grote boog, ik zei al “No thank you,” nog voordat Paul zich kon irriteren.
Maar nog voordat ik de fotograaf had geantwoord zei Paul, “Ja” tegen de fotograaf 
We maakten als gezin prachtige foto’s.
Paul bemoeide zich ook nog even met het perspectief,
wat volgens hem beter op de achtergrond paste
We vervolgden ons miniwandelingetje naar het restaurant.
Deze duurde een eeuwigheid.
Het was alsof zijn been niet mee wilde, zei Paul.
Voor het restaurant hielp ik hem omhoog.
En ook weer naar beneden.
Ik dacht nog:
“Waar zijn de mensen nu met al hun hulp, wat als ik hem niet kan houden?”
Ook tijdens het lopen moest ik hem ondersteunen, ondanks dat hij achter de rollator liep.
Het ging niet meer, hoe hij ook probeerde zijn been ging niet meer mee.
Ik opperde om op de rollator te gaan zitten, dan zou ik wel duwen.
Yune die vooruit was gelopen en weer terug kwam, bekeek wat hier gebeurde en zei:
“Hihi dit is grappig.”
Waarop Paul fluisterde:
“Ik vind dit helemaal niet grappig.”
Hij is meteen naar bed gegaan.
Hij snurkte enorm, maar écht enorm.
Ik weet nog dat ik naast hem lag en dacht:
“Volgend jaar kerst haalt hij niet, maar dat is wél nog lang zó.”
’s Nachts alleen naar de wc ging niet meer,
dan ging ik met hem mee.
Zo goed en zo kwaad als het kon begeleidde ik hem in zijn bewegingen.
’s Morgens kreeg ik hem amper wakker, er was weinig communicatie, al reageerde hij wel nog.
Ik ging alleen met de meiden ontbijten en nam eten voor hem mee, zodat hij in elk geval zijn medicatie kon pakken.
Want ik zat niet te wachten op ook nog een epileptische aanval.
Gedurende de dag ging ik bij hem kijken.
Het ontbijt bleef onaangeroerd.
Als ik hem riep, reageerde hij wel, ging rechtop zitten, greep naar zijn hoofd, om zich meteen weer in de kussens te laten zakken.
Stay tuned 
H7
